ROZENBURG – Voor de ernstig zieke Pia Voogt kwam haar laatste wens deze week uit: samen met haar familie nog één keer kibbeling eten en vogels kijken aan zee. Dankzij de inzet van Stichting Ambulance Wens werd dat maandag werkelijkheid – sneller dan iemand had durven hopen.
De wens stond oorspronkelijk gepland voor woensdag 15 oktober, maar toen Pia’s gezondheid sneller achteruitging, besloot haar familie maandagochtend te kijken of het eerder kon. Nog diezelfde middag werd alles geregeld.
“Dan zie je pas echt de kracht van Stichting Ambulance Wens,” vertelt familielid Hans Vierbergen. “Binnen enkele uren stond er een ambulance voor het hospice in Rozenburg. Iedereen werd gebeld: broers, zussen, neven en nichten. Wie kon er komen, kwam ook.”
Om 12.15 uur arriveerde de ambulance, en iets later vertrok het gezelschap richting Stellendam, omdat de viswinkel in Ouddorp op maandag gesloten was.
Een glimlach en kibbeling
Rond 13.00 uur verzamelde de familie zich met 21 personen bij Poisson Cuisine in Stellendam. Daar genoot Pia zichtbaar van haar favoriete gerecht: een bakje verse kibbeling, omringd door haar dierbaren.
“Je zag haar glunderen, met zoveel familie om haar heen,” vertelt Hans. “Dat was al een cadeau op zich.”
Vogels en zeehonden op de Brouwersdam
Na de lunch trok het gezelschap verder naar de Brouwersdam, waar een van de neven – een ervaren vogelaar – de mooiste plekken kende om vogels en zelfs zeehonden te spotten. Overal waar de ambulance stopte, zorgden de vrijwilligers ervoor dat Pia de dieren goed kon zien.
“Niets was te veel voor de vrijwilligers,” zegt de familie dankbaar. “Ze parkeerden steeds zo dat Pia met zo min mogelijk moeite alles kon meemaken.”
Een waardig afscheid
Op de Brouwersdam kwam uiteindelijk het emotionele moment van afscheid. De familie kijkt terug op een dag vol warmte, liefde en onvergetelijke herinneringen.
“Het was bijzonder om dit nog samen te mogen meemaken,” besluit Hans Vierbergen. “Dankzij Stichting Ambulance Wens kon Pia’s wens werkelijkheid worden. Daar zijn we de vrijwilligers ongelooflijk dankbaar voor.”
